با نام خداوند عالی اعلی
راه وصول به ایمان کامل
در حدیثى از امام موسى بن جعفر(علیه
السلام)
وجدت علم الناس فى اربع: علم مردم را در چهار چیز یافته ام:
اولها ان تعرف ربک ، اول آن که خدایت را بشناسى،
والثانى ان تعرف ما صنع بک ، دوم آن که بدانى در تو چه آفرینشى را به کار برده،
والثالث ان تعرف ما اراد منک ، سوم آن که بدانى در آفرینش تو چه اراده اى داشته،
و الرابع ان تعرف ما یخرجک من دینک . چهارم آن که بدانى چه چیز تو را از دینت بیرون مى برد.
بحارالانوار، ج 75، ص 328
السلام علیک یا اباعبدالله السلام علیک ورحمة الله و برکاته
اعمال شخصى قابل حبط است ..
در مورد حبط عمل اندیشیدم .
دیدم که اعمال قابل حبط ، اعمال خود شخص است و در وسایل حسینى اعمال صالحى است که در نامه عمل افراد به ثبت مى رسد؛
که خوشبختانه از اعمال خود شخص به حساب نمى آید تا در معرض حبط قرار گیرد.
چنانچه
در
روایات مربوط به فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام آمده است که براى زائر، حجى از
حج هاى پیامبر نوشته مى شود و حجى که پیامبر انجام دهد از اعمال شخص نیست تا حبط
گردد؛ ضمن
اینکه عمل نبى (صلی الله علیه وآله) جزمى و حتمى است
،
ازحضرت آیت‌الله آقا موسی شبیری زنجانی نقل شده است که:
در سفری که امام خمینی(ره) و پدرم برای زیارت به مشهد مقدس رفته بودند امام درصحن حرم امام رضا (ع) با سالک الی الله حاج حسنعلی نخودکی مواجه می شوند.
امام امت (ره) که در آن زمان شاید درحدود سی الی چهل سال بیشتر نداشت وقت را غنیمت می شمارد و به ایشان می گوید با شما سخنی دارم.
حاج حسنعلی نخودکی می گوید: من درحال انجام اعمال هستم، شما در بقعه حر عاملی (ره) بمانید من خودم پیش شما می آیم.
بعد از مدتی حاج حسنعلی می آید و می گوید چه کار دارید؟
به مناسبت فرارسیدن ایام سالگرد رحلت عالم ربانی، فقیه عالیقدر و عارف روشن ضمیر حضرت آیت‌الله آقای حاج شیخ محمدتقی بهجت قدس‌الله‌نفسه‌الزکیه، پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR توصیه‌ای از ایشان به حضرت آیت‌الله خامنه‌ای برای خواندن یکی از ادعیه را منتشر میکند.
رهبر انقلاب در دیدار با اساتید، فضلا و طلاب نخبه‌ی حوزه علمیه قم در تاریخ ۱۳۸۹/۸/۲ در ذیل شرح حدیثی، توصیه‌ی مرحوم آیت‌الله بهجت را برای خواندن دعای «یا الله یا رحمان یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک» بیان کردند و فرمودند:
مرحوم آقای بهجت (رضوان الله تعالی علیه) میفرمودند این دعا را زیاد بخوانید:
« یا الله یا رحمان یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک ».
ممکن بود یک اشکال مقدّری وجود داشته باشد، ایشان به آن هم جواب می‌داد.
ممکن بود کسی بگوید وقتی میگوئیم « ثبت قلبی علی دینک»، ما که دینمان درست است، منطقی است، مستحکم است، این برای آن طبقات پایین است.
ایشان میفرمود در هر طبقه‌ای که دل انسان و ایمان انسان و دینداری انسان هست، تنزل از آن طبقه، برگشت است.
«ثبت قلبی علی دینک» یعنی دین را در همان طبقه‌ی عالی نگه دار و تثبیت کن. اگر این شد، آن وقت زندگی میشود شیرین، مرگ هم مرگ راحت . یکی از مشکلات اساسی ماها، مشکل مردن است.
امام سجاد (علیه السلام) به خداوند متعال عرض میکند:
«امتنا مهتدین غیر ضالین، طائعین غیر مستکرهین غیر عاصین».
خب، انسان در همه ی طول عمر در طریق هدایت بوده، اما باز امام دعا می کند که:
«امتنا مهتدین غیر ضالین، طائعین غیر مستکرهین غیر عاصین»؛
معلوم میشود خطرناک است.
حکم
مستوری و مستی همه بر عاقبت است
کس ندانست که آخر به چه حـالت برود
از جمله ادعیه ای که ( به عنوان تعقیبات نماز) سفارش به خواندن آن بعد از هر نمازشده :
رَضِیتُ بِاللَّهِ رَبّاً وَ بِالْإِسْلَامِ دِیناً وَ بِالْقُرْآنِ کِتَاباً وَ بِمُحَمَّدٍ نَبِیّاً وَ بِعَلِیٍّ وَلِیّاً وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ- عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ- وَ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ وَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ أَئِمَّةً ..
اللَّهُمَّ وَلِیَّکَ الْحُجَّةَ فَاحْفَظْهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ مِنْ فَوْقِهِ وَ مِنْ تَحْتِهِ وَ امْدُدْ لَهُ فِی عُمُرِهِ وَ اجْعَلْهُ الْقَائِمَ بِأَمْرِکَ الْمُنْتَصِرَ لِدِینِکَ وَ أَرِهِ مَا یُحِبُّ وَ تَقَرُّ بِهِ عَیْنُهُ فِی نَفْسِهِ وَ فِی ذُرِّیَّتِهِ- وَ أَهْلِهِ وَ مَالِهِ وَ فِی شِیعَتِهِ وَ فِی عَدُوِّهِ وَ أَرِهِمْ مِنْهُ مَا یَحْذَرُونَ وَ أَرِهِ فِیهِمْ مَا یُحِبُّ وَ تَقَرُّ بِهِ عَیْنُهُ وَ اشْفِ بِهِ صُدُورَنَا وَ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِین .
ترجمه :
راضیم بخداوندى که پروردگار عالمیان است ..
و خشنودم به اینکه اسلام دین من است ..
و قرآن کتاب من ..
و محمّد صلى اللَّه علیه و آله پیغمبر من است ..
و على امام اوّل و ولىّ اللَّه است ..
و ائمّه معصومین امامان منند ..
توجه :
(بترتیبى که اسامى مبارکشان گذشت. البتّه حضرت صاحب الأمر را نام نبرده- نه در این کتاب و نه در کتابهاى دیگر خود، ظاهرا صدوق- رحمه اللَّه- بردن نام آن حضرت را جایز نمیدانسته، البته اخبار و احادیث صحیحه مبنى بر نهى وارد شده است)
بار خدایا ولىّ تو که بر خلائق حجّت است او را از پیش رو و از پشت سر او از سوى راست و از سوى چپ و از بالاى سر و از زیر پا و از تمام جهات حفظ فرما ..
و عمر آن حضرت را طولانى فرما ..
و او را قائم به امر خویش ساز ..
که به امر تو قیام نماید،
و چنان کن که دین تو را نصرت و یارى دهد ..
و آنچه محبوب آن حضرت است به او بنما،
و چنان کن که چشم او را روشن کنى ..
و او را خوشحال گردانى در امر خودش و در مورد ذرّیه آن حضرت و اهل او و مال او ..
و در مورد شیعیانش که با ظهور آن حضرت در رفاه و عیش گذرانند ..
و دشمنان آن حضرت جملگى مغلوب او شوند ..
و به دشمنان او از آن حضرت آنچه را که از آن مىترسند بنما،
و از دشمنان آن حضرت آنچه را که محبوب او باشد به آن حضرت بنما ..
و نیز آنچه را که سبب سرور او شود،
و سینه هاى ما و گروهى را که مؤمن باشند شفا کرامت فرما).
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
وَ کَثرَةِ اَذاهُم لی غَیرَ مَرَّةٍ حَتّی سَمَّونی أُذُناً وَ
زَعَمُوا أَنِّی کَذالِکَ ...
و نیز از آن روی که
منافقان، بارها مرا آزار رسانیده اند تا بدان جا که مرا اذن (سخن شنو و زود باور)
نامیده اند، به خاطر همراهی افزون و تمایل و پذیرش علی از من و توجه ویژه من به او
و فکر می کنند من چنین هستم.
حَتّی اَنزَلَ اللهُ
عَزَّ وَ جَلَّ فی ذالِکَ (وَمِنْهُمُ الَّذِینَ یُؤذُونَ النَّبیَّ وَ یَقُولُونَ
هُوَ اُذُنٌ قُل اُذُنُ - عَلَی الَّذینَ یَزعَمونَ اَنَّهُ اُذُنٌ - خَیرٍ لَکُم)
...
تا بدانجا که خداوند آیه
ای فرو فرستاد: و از آنان اند کسانی که پیامبر خدا را آزرده و گویند: او سخن شنو و
زود باور است. بگو: آری، او سخن شنوست، علیه آنان که گمان می کنند او تنها سخن می
شنود: لیکن به خیر شماست.
و هـر کـس از محرمات الهى به خاطر خدا و ترس از او بـپـرهـیـزد، و حـدود او را نـشـکـنـد، و حـرمـت شـرایـعـش را هـتـک نـنـمـوده، بـه آن عـمل کند .
