مناجاتی با خدا
برگرفته از کتاب ارزشمند المراقبات میرزا جواد آقا ملکی تبریزی
خداى من !
غیر از من کسانى را براى عذاب کردن مى یابى ؛ از قبیل دشمنان اولیایت و ستیزه گران با حضرت جلالت . ولى من کسى را غیر از تو نمى یابم که به من اعطا نماید. آیا با این وجود باز هم از کرم تو بى بهره مى مانم ! تو به عذاب و منع من از رحمت خود احتیاجى ندارى ولى من نیازمند عفو و کرم تو مى باشم .
خداى من !
تو کسى هستى که از علمت سؤ ال نمى شوى ، و در قلمرو تو کسى با تو نزاع نکرده ، و کسى به کار تو اعتراض نمى کند. تو تواناى بخشنده اى که توانایى تو حد، و بخشش تو پایانى ندارد. پس من را با قدرتت شایسته گردان و با بخششت بر من ببخش ، اى بخشنده ترین بخشندگان !
خداى من !
دشمن تو و دشمن من آمده است تا مرا از دعاى تو محروم نموده و از رحمت گسترده ات محروم نماید. ولى با فضل تو به سخنان او پشت کرده و با دستورات او مخالفت کردم . پس مرا در مقابل او با صادق گردانیدن امید و آرزویم به خودت ، یارى فرما.
