نقطه ..

همه هستی ام به فدای تو یا امیرالمؤمنین ....

سخت است آه خـــــانه نشـــینی نـــــــورها

شــــیطان به روی منبــــــر و دورش جسورها

بیست و سه سال طی شده امــــا نداشتند

چشــــمی بـــرای دیـــدن خورشــــید، کورها

این ادعای فضل و شـرافت چه مضحک است

از نـســـل بـی اصـــــــالت زنــــده به گورهــا

حــــــالا به پــــــای قتل سلیمان نشسته اند

در بـــــازی زمــــانه ‌ی نـــــــــــامـــــرد مورها

حـــــــــالا که وقت، وقتِ دفاع از ولایت اسـت

خــــــــــالی شده ست معرکه ها از حضورها

دیگر اســــاس ظلــــم و تبــــــــاهی بنا شده

بر پــــــــــایه‌ ی خـــــــــــیانت زرهــا و زورهــا

بســــــــتند دســـــــت مـــــرد خدا را حقیرها

یعنی شکسته قــــــــــامت صبر و غــــــرورها

با دست بســـــته در دل کوچه چه می کشید

بســـــتند روی فــــــــــاطمـــــه راه عـــــبورها

از بـــی کسی او در و دیـــــــــوار نـــــــاله کرد

انگار نیـــــــــــــزه رفتـــــــه به قلب صـــــبورها

در بین کوچـــــه هـای مــــــــدینه مگر چه شد

لطمه زنـان به چـــــــهره رســــیدند حــــــورها

سیلی به روی عصمت حق! نه دگر بس است

صــــــاحب عـــــزا نشسته! خــــــدای غیورها

بالای قــــــبر محسن شش مـــــاهه، مــادری

چـــشم انتــــظار لحظه‌ ی ســـــرخ ظهور، آه

یوسف رحیمی 

تو نخستین مظلومی ...

با نام خداوند عالی اعلی

امام هادی(علیه السلام) هنگام زیارت امیر مؤمنان (علیه السلام) فرمود: 

السَّلامُ عَلَیکَ یا وَلِی اللَّهِ أَنتَ أَوَّلُ مَظلُومٍ وَ أَوَّلُ مَن غُصـِبَ حَقَّهُ صَبَرتَ وَ احتَسَبتَ حَتَّى أَتَاکَ الیقِـین‏؛

سلام بر تو ای ولی خدا،  تو نخستین مظلومی و نخستین کسی بودی که حقش را غصب کرده اند. شکیبایی ورزیدی و به صبر خویـش پاداش جستی تا  مرگ تو را دریافت.

الکافی ج4 ص569

مولای جوان بگو که پیری سخت است     بر مردم بی وفا امـیری سخت است

خون شــــد جگر صـــــبر میان کوچه     در او‌ج دلاوری اســــیر‌ی ‌سخت است 

برای رضای خدا زدند .. !!

الا لعنة الله علی القوم الظالمین

 

با پا زدند بر در و در را صدا زدند ...

بی اطلاع آمـــده و بی هوا زدند ...

دیدند چون حـریف نبردش نمی شوند ...

دستش طناب بسته به او پشت پا زدند ...

یک عده جاهل متجاهر به فسق هم ...

لب تشنه آمــدنـد ولی آب را زدند ... !

یکدسته مس که رنگ طلا هم ندیده اند ...

تهمت به بی کفایتــــی کیـــمیا زدند ...

با جمع نامنظمشان سـنگریزه ها ...

سیلی به روی مادر آیینه ها زدند ...

شیطان پرست های به ظاهر خدا پرست ...

حتی تـو را برای رضـــای خــدا زدند ... !

تحـریف کرده اند تـــــرا تازیانه ها ...

از بس که حرفهای تو را نا به جا زدند ...

حالا که می شود اگر آن سالها نشد ...

پرسیدن همین که شما راچرا زدند؟ ...

شاعر: رضا جعفری 

اشهد ان امیر المؤمنین علیا ولی الله ...

اشهد انَّ امیر المؤمنین علیاً ولی الله

گواهی می‌دهم ..

گواهی از روی اخلاص و یقین ..

که علی ...

ولی خداست .......

برای این روزهایم که در هر نماز می‌خوانمت

به یاد می آورم عهدی که خداوند در روز غدیر از بندگانش گرفت

عهدی که به آن خدا امر فرمود و رسول خدا (ص) دست علی (ع) را بالا برد و فرمود:

هر کس من مولای اویم ... اینک علی مولای اوست

با هر اذان که دعوت خداست برای قرار با بندگانش

این عهد یادآورمان می‌شود

عهدی که شاهدش خدا و رسول خداست

تا در هر وعده دیدار با حق یادمان باشد

حق با علی است و علی با حق است

 حقی که خدا چون رازی آن را سینه به سینه

از اولین پیامبر تا آخرین پیام آورش

به ما رساند تا در غدیر این مسیر گشوده شود

و بندگانی که جوینده نور و حق هستند را

به خویش فرا خواند ......

محبت ازلی ...

 

محبت ازلی 

هنوز شــوق تو بــارانــی از غــزل دارد

نـسـیم ، یک ســبد آئیـــنه در بغل دارد 

خوشا به حال خیالی که در حرم مانده ست

و هر چــه خـــاطره دارد از آن محل دارد 

به یــاد چـــاییِ شـــیرین کربــلائیها

لبم حــــلاوت احلـی من العـسـل دارد 

چه ساختار قشنگی شکسته است خــدا

درون قالب شش گوشه یک غــزل دارد 

بگو چه شد که من اینقـدر دوستت دارم

بگو مـحبـت مــا ریــشـه در ازل دارد 

غلامتان به من آموخت در میانه ی خون

که روسـیاهیِ مــا نیــز راه حــل دارد 

سید حمید رضا برقعی

دریافت فایل صوتی

یزکیهم و یعلمهم ...

بسم الله الرحمن الرحیم

هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِن کَانُوا مِن قَبْلُ لَفِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ ...

اوست آن کس که در میان بى‏سوادان فرستاده‏اى از خودشان برانگیخت تا آیات او را بر آنان بخواند و پاکشان گرداند و کتاب و حکمت بدیشان بیاموزد و [آنان] قطعا پیش از آن در گمراهى آشکارى بودند ...

جمعه / ۲

 

چون آئینه ...

دلی همچو آئینه

 

خـواهی که شود دل تو چـون آئینه

ده چــیز بـــرون کن از درون سینه

 

حرص و دغل و بخل و حرام و غیبت

بغـض و حسـد و کبر و ریــا و کینه 

 

خاقانی

به راه بیائیم تا ز راه بیاید ...

محرم تمام شد ،
صفر هم ... !!!
و حسین (علیه السلام) را تا محرم بعد به خدا می سپاریم !!!
این نه رسم عاشقی است ..
نه مرام مردانگی ...
که حسین (علیه السلام) عصر ما به جای هفتاد و دو یار سیصد و سیزده یاور می طلبد ...
و عجب که هل من ناصر او را نمی شنویم .. !!
چون کوفیان دعوتش می کنیم ...
و خودمان به دنیا و نفسمان سرگرم ... !!
و این است از عبرتهای عاشورا ... !!!