با نام خداوند عالی اعلی
و از حسین بن محمد از معلى بن محمد از کسى که به او خبر داده است از على بن جعفر از ابو الحسن علیه السلام نقل کرده که حضرت فرمود:
لمّا رأى رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله بنی امیّة یرکبون منبره أفظعه،
وقتى که حضرت رسول صلّى اللَّه علیه و آله در عالم خلسه (خواب) دید که بنى امیه از منبر او بالا مىروند، وحشت کرد.
فأنزل اللَّه تعالى قرآنا یتأسّى به
پس خداوند این آیه را بر وى نازل کرد که به آن تأسی جوید :
وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ
وقتى که به ملائکه گفتیم به آدم سجده کنید، همه آنها سجده کردند جز ابلیس.
ثمّ أوحى اللَّه تعالى إلیه: إنّی امرت فلم اطع، فلا تجزع إذا أمرت فلم تطع فی وصیّک.
آنگاه خداوند به پیامبر (ص)وحى کرد که: به درستی که من امر نمودم ،
اطاعت نشدم .. پس جزع مکن زمانی را که امر کنی و در خصوص وصیّ ات اطاعت نشوی ! .
۱.شیخ حر عاملى، محمد بن حسن، الجواهر السنیة فی الأحادیث القدسیة (کلیات حدیث قدسى) - تهران، چاپ: سوم، 1380ش.