گزیده ای از کتاب عصاره ی خلقت
آیت الله جوادی آملی
سحرگاه نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری با طلوع خورشید وجود حضرت خاتمالأوصیاء و خاتمالأولیاء، قطب دایره امکان، واسطه زمین و آسمان، حضرت بقیةالله الأعظم (ارواح من سواهفداه) منور و با نسیم دل انگیز حضورش عالم امکان عطرآگین گشت و بدین ترتیب زمینه تحقق وعده خدای سبحان در پیروزی مستضعفان و امامت آنان فراهم شد:
﴿ونرید أن نمنّ علی الذین استضعفوا فی الأرض ونجعلهم ائمة ونجعلهم الوارثین﴾ 1
فضیلت نیمه شعبان
وقتی امام معصوم (علیهالسلام) به دنیا میآید و به عبارت دیگر
انسان کاملی از مخزن غیب تنزل پیدا میکند مانند آن است که قرآن کریم از مخزن غیب
الهی تنزل پیدا کند و چون قرآن و عترت دو ثقل ثقیل و وزنهٴ وزین نظام آفرینش هستند
که از یکدیگر جدایی ندارند حکم هر یک همانند حکم دیگری است؛
چون اثر متزمّن در زمانْ ظهور مینماید. از این رو اگر نزول قرآنْ
لیلة القدر را پر برکت میکند میلاد مبارک عصارهٴ خلقت نیز نیمهٴ شعبان را مبارک
میگرداند.
چنانکه همین جداییناپذیری سبب میشود که عظمت لیلة القدر و شب
نیمهٴ شعبان از یکدیگر جداییناپذیر باشند.
بدین جهت در روایات میبینیم همان طور که شب و روز قدر۲ نسبت به
سایر لیالی و ایام شهر الله المبارک فضیلت پیدا کرده است شب و روز نیمهٴ شعبان
المعظم نیز به برکت بروز و ظهور عصارهٴ آفرینش از خزانهٴ غیب الهی برجستگی خاصی در
میان سایر لیالی و ایام شهر الرسالة والنبوة پیدا کرده است۳
لذا نه تنها دربارهٴ شب قدر آمده است که در این شب دعای هیچ کس ردّ
نمیشود مگر آن که عاقّ والدین، قاطع رحم، شارب الخمر باشد یا در قلبش عداوت مؤمن
باشد۴،
