در نکوهش مـراءّ . . .

در نکوهش مـراءّ

قالَ الصّادِقُ  (عَلَیهِ السَّلام):

حضرت امام صادق (عَلَیهِ السَّلام) می فرماید که:

اَلمِرآءُ دآءُ دَوِیٌّ، ولَیسَ فی الاِنسانِ خَصلَةُ بِشَرٍّ مِنهُ.

مجادله و منازعه، دردی است بسیار سخت و نیست در انسان هیچ خصلتی بدتر ا زجدال و نزاع، هر چند بحث علمی باشد.

وَ هُوَ خُلُقُ اِبلیسَ وَنِسبَتُهُ.

یعنی: جدال، صفت ابلیس است و منبع و منشأ این صفت خبیثه او بوده، در زمانی که مأمور شد به سجود آدم و به شبهه باطله: خَلَقتَنی مِن نارٍ وَخَلَقتَهُ مِن طین؛ اعراف / 12 ،

عجب و کبر به خود راه داد، و از این سعادت عظمی محروم شد و در سلک خاسرین منسلک گردید.

فَلا یُماری فی اَیِّ حالٍ کانَ اِلاّ مَن کانَ جاهِلاً بِنَفسِهِ وَبِغَیرِهِ، مَحروُماً مِن حَقایِقِ الدّینِ.

پس، هر گاه دانستی که ممارات و مجادله، صفت ابلیس است، پس مجادله نمی کند در هیچ حال مگر کسی که جاهل باشد به نفس خود و به غیر؛ و محروم باشد از معارف و حقایق دینی. چه هر که راه به عجز و قصور خود برد و به جهل خود اعتراف نمود و دانست که علم به حقیقت اشیاء، چنانکه باید و شاید مخصوص حضرت باری و نفوس مقدّسه است، و به مضمون: فَوقَ کُلِّ ذِی عِلمٍ عَلیمٌ: دانا و شناسا شد، راه مجادله و منازعه بر خود می بندد و اقدام به او هرگز نمی کند.