خطبه 223 نهج البلاغه...

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

یا ایها الانسان ما غرک بربک الکریم  (انفطار 6)

ای انسان چه چیزی تو را در برابر پروردگارت مغرور ساخته است؟!

این انسان فریب خورده در پاسخ به مسئولیت خود، بی اساس ترین و باطل ترین حجت را دارد، همین مغرور است که بی اعتبار ترین عذر را برای وضعیت خود میتراشد، شدید ترین جهالت درباره خویشتن گریبانش را سخت گرفته است .

ای انسان چه چیزی تو را به گناهی که مرتکب میشوی جسور کرده است!

و چیست سبب فریب خورده گی ات در برابر پروردگارت !

به جهت چیست که که با هلاک ساختن نفس خود، انس و الفت پیدا کرده ای! آیا از درد گناهت بهبود نخواهی یافت!

 آیا از خواب گرانی که همه ی مشاعرت را ربوده است بیدار نخواهی گشت!

آیا به خویشتن رحمی نخواهی کرد، همان رحمی که بر دیگران مینمایی!

چه بسا کسانی را میبینی که در گرمای شدید آفتاب در زحمت است، برای او سایبان تهیه میکنی. یا مبتلا به دردی را میبینی که درد بدن او را گداخته است، از راه دلسوزی برای او گریه میکنی.

چه باعث شده که به درد خود صبر نموده ای و تحمل می ورزی!

و چه چیزی تو را درباره نفس خویش که عزیزترین نفوس نزد توست، تسلیت داده است(که هرگز به فکرش نیستی).

چرا بیم شبیخون زدن یک مصیبت تو را بیدار نمیکند، در حالی که با گناهانی که به درگاه خدا مرتکب شده ای، خود را در مراتب غضب های او به هلاکت انداخته ای.

پس با یک تصمیم، بیماری سستی و بی خیالی خودت را که در دلت راه یافته است، مداوا کن.

با بیداری، خواب غفلتی را که چشمت را فرا گرفته است.

مطیع خدا باش و با ذکر او انس بگیر. آن حالتت را در ذهن مجسم کن که از خدا روی گردانیده ای و خداوند روی به تو دارد و تو را به بخشش خود میخواند و تو را با فضل و احسانش میپوشاند ، در حالی که تو از او روی گردان شده ای و به دیگری روی آورده ای.

پس با عظمت است آن خداوند قوی در حد اعلای کرامت.

و چه شکسته و نا توانی تو ای انسان ضعیف! با این حال باعث جرات تو بر معصیت آن خداوند بزرگ چیست! در حالی که تو در پناه پوشش او قرار گرفته ای و در عرصه ی وسیع فضیلتش در حرکت و در گردش هستی.

__________________________

فرازی از خطبه ی 223 نهج البلاغه