گناه دل ...

بسم الله الرحمن الرحیم

 آیا گناهانی که جایش دل است حرام نیست ؟

بعضی از اهل علم چون به آنها گفته می شود این امور حرام شرعی و گناه و موجب عقاب است ، گویند:

گناه تا به مرحله ی عمل نیاید ، عقاب ندارد و تنها بودن این امور در دل تا وقتی که به بدن و جوارح گناهی نکند چیزی بر او نیست ، غافل از اینکه گناهی که تا عمل خارجی نداشته باشد ، چیزی براو نیست .

مراد، خاطره ی گناهان جارحه ای است ؛ مانند : شرابخواری ، قمار بازی ، زنا و...

اما اموری که اصلا جای آنها تنها درون آدمی است مانند : سوء ظن ، عُجب یا حِقد ، همان بودنش در دل و استمرار و بقای آن گناه است و در هر لحظه بر او واجب است آن را از دل دور سازد .

و تکرار این مطلب برای تاکید در اهمیت دادن به گناهان قلبی که همان رذایل اخلاقی است که عقلاً و شراعاً واجب است پاکی از آنها و این تزکیه و تهذیب غرض و نتیجه ی بعثت پیغمبران است .

چنانچه خداوند در آیه ی دوم از سوره ی مبارکه ی جمعه می فرماید :

« " وَیُزَکِّیهِمْ " و تا پاک سازد ایشان را »

و در سوره ی مبارکه الشمس پس از هشت مرتبه قسم یاد کردن ، می فرماید :

حتما رستگار شد کسی که نفس خویش را از آلودگیها پاک ساخت و قطعا نومید و بی بهره گشت ، کسی که نفس خویش را آلوده و گمراه ساخت .

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

قلب سلیم . ص ۳۱۳/۳۱۴  - تالیف :آیت الله شهید عبدالحسین دستغیب شیرازی (ره)