چه کنیم تابتوانیم مصداق " تسمعون کلامی وتردون سلامی " واقع شویم یعنی حضور امام را حقیقتا درک نماییم ؟
عده ای به خراسان جهت ملاقات با امام رضا (علیه السلام) آمدند امام
از پذیرش آنها خودداری کرد ، آنها به خادم سفارش کردند که به امام بفرمایید که ما
ازشیعیان پدرت امام علی (علیه السلام) هستیم .
محبت ازلی
بسم الله الرحمن الرحیم
آیا گناهانی که جایش دل است حرام نیست ؟
بعضی از اهل علم چون به آنها گفته می شود این امور حرام شرعی و گناه و موجب عقاب است ، گویند:
گناه تا به مرحله ی عمل نیاید ، عقاب ندارد و تنها بودن این امور در دل تا وقتی که به بدن و جوارح گناهی نکند چیزی بر او نیست ، غافل از اینکه گناهی که تا عمل خارجی نداشته باشد ، چیزی براو نیست .
مراد، خاطره ی گناهان جارحه ای است ؛ مانند : شرابخواری ، قمار بازی ، زنا و...
اما
اموری که اصلا جای آنها تنها درون آدمی است مانند : سوء ظن ، عُجب یا حِقد ،
همان بودنش در دل و استمرار و بقای آن گناه است و در هر لحظه بر او واجب است آن را
از دل دور سازد .
بنام خدا
کتمان
و عفت در عشق :
شیخ الرئیس و
خواجه‌ی طوسی در نمط نهم (مقامات العارفین) یکی از شرایط رسیدن به کمال را عشق
عفیف دانسته‌اند ـ یعنی عفت را در مسئله عشق و ترقی به کمالات دخیل دانسته‌اند . 1
در
روایات اسلامی نیز به این مسئله اشاره شده است که عرفا به اقتباس از روایات این
مباحث را طرح نموده‌اند:
« من عشق فعفّ ثم مات مات شهیداً» ..
و « من عشق و کتم و عفّ فمات و هو شهید» ..
و « من عشق و کتم و عفّ و صبر غفر اللّه له و ادخله الجنه» ..
و « ما المجاهد الشهید فی سبیل اللّه باعظم اجراً ممّن قدر فعفً » .
بنام خدا
ثَوابُ مَن عَشِقَ و عَفَّ
پاداش عاشق پاکدامن
رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله :
مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ ، ماتَ شَهیدا . 1
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :هر که عاشق شود و خود را پاک نگه دارد و با این حال بمیرد، شهید مرده است.
عنه صلى الله علیه و آله :
مَن عَشِقَ فکَتَمَ و عَفَّ فماتَ فَهُوَ شَهیدٌ . 2
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :هر که عاشق شود و عشق خویش را کتمان کند و پاکدامنى ورزد و با این حال بمیرد، او شهید است.
مفلس کیست ؟
برگرفته از کتاب معاد در قرآن آیت الله ابراهیم امینی
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله ) : «أتدرون ما المفلس؟»
از رسول الله (صلی الله علیه و آله ) نقل شد که فرمود: « آیا می دانید مُفلِس کیست؟ »
فقیل: المفلس فینا من لا درهم له و لا متاع له
عرض کردند:یارسول الله مفلس درنزد ماکسی است که پول و متاع ندارد.
فقال:«المفلس من أمّتی من یأتی یوم القیامة بصلاة و صیام و زکات، و یأتى قد شتم و قذف هذا، و أکل مال هذا، و سفک دم هذا، و ضرب هذا، فیعطى هذا من حسناته و هذا من حسناته فإن فنیت حسناته قبل أن یقضى ما علیه أخذ من خطایاهم فطرحت علیه ثمّ طرح فی النار».
حضرت فرمود: « مفلس ازامّت من کسی است که :
روزقیامت به نماز و زکات و روزه بیاید ولی ازطرفی با خودش شتم و دشنام دادن به این و قذف و تهمت زدن به آن و خوردن مال این و ریختن خون این و زدن آن را هم بیاورد که ازحسنات او یکی یکی بگیرند وبه ازای بدی های او به دیگران بدهند، و وقتی هم که حسنات او به پایان رسید و هنوز دیگران برگردن او حقّ دارند، از گناهان آن طلبکاران بگیرند و براین شخص و برگناهان او افزوده کنند آنگاه او را به آتش بیاندازند.»
بحارالأنوار، جلد 69 ، صفحه ی 6
